|
نغمه ی امید 
|
تاحالادیدی یاشنیدی که یه لشکربخوره به میدون مین ویه دسته ازش بیادبیرون؟ یاآدماازجونشون بگذرن وداوطلبانه برن تومیدون ومعبرواسه دوستاشون بازکنن؟ یاحتی کسی خودشو بندازه رو مین وجون چندتاازدوستا و هم رزماشو نجات بده؟ اگه نشنیده باشی حتما دیدی.نکنه فکر کنی اونا همش فیلم بوده و زاده ی تخیلاتن نویسنده اش! اونا با کم و زیادش اثری بوده از واقعیت.نکنه حواست به فارسی وان بوده باشه و ندیده باشی که بر یاران خمینی چه گذشته! نکنه سرت بالا بوده و چشمت به ماهواره و پات رو جنازه و خون شهدا! هی! داداش! داری میری تو میدون مین! جلوتر نرو که اگه جلوتر از این بری و احتیاط نکنی،پات میره رو مین و ترکشاش حتی به دوستات هم اصابت می کنه.اگه جلوتر بری ، یه وقت می بینی داری نمازاتو با اذان اونا اقامه می کنی. یکم بیشتر فکر کن ! یکم بیشتر احتیاط کن! آروم تر قدم بردار!حواست هست؟ این بار جنگ ، جنگ نرمه. [ دوشنبه 89/9/29 ] [ 12:51 عصر ] [ کمیل ]
|
درباره وبلاگ  باز غبار غم برجان اندوهناکم نشسته باز ابرهای اندوه آسمان دلم را پوشانده و می فشارد گلویم را بغض فروخورده ام دلتنگم دلتنگ روزمرگی ، دلتنگ بیهودگی؛ چند روزی است که ای که به داغ عشق تو عالمی پر غوغا شده صبا دست خالی است... ای که به ناز حسنت دست خوبان همه ترنج گشته از بهر ما گوشه نشینان و سوته دلان پیرهنی ، عطری ، وعده ی دیداری بفرست تا باز شود دیده دنیا بینمان ورنه به حتم زاین دلتنگی جانکاه امید رها ئی نمی رود |
| [قالب وبلاگ : سیب تم] [Weblog Themes By : SibTheme.com] |
